Er zijn mensen die zeggen, dat als je aan moslims vraagt
zich uit te spreken tegen moslimterreur, je ook aan joden mag vragen zich uit
te spreken tegen de politiek van Israël. In beide gevallen is er immers sprake
van wantrouwen dat om tegenspraak vraagt: de autochtoon wantrouwt de moslim, de
moslim wantrouwt de jood. Je bekennen geeft vertrouwen in elkaar en dat komt de
samenleving als samenleving ten goede. De ander weet dan waar je loyaliteit ligt, d.w.z. of je ook tegen
de politiek van Israël bent.
Wie daarentegen de jood buiten schot laat, hanteert een
dubbele standaard en verdeelt. Zo is de redenering.
Geen speld tussen te krijgen. De kwestie is alleen, dat
een natie als natie altijd dubbele standaarden hanteert. Natuurlijk wil je niet
dat Iran een kernmacht wordt, ook al heeft de VS wel kernwapens. Voor Nederland
zijn Iran en de VS niet gelijk. Er is een standaard voor goede zaken en er is
een standaard voor slechte zaken. Wat goed is en wat slecht, bepaalt de Leitkultur. Dus wordt joden hier niets
gevraagd.
Dat het meten met twee maten steeds vaker en steeds
heviger tot verwijt wordt, illustreert dat “extended” Nederland als samenleving
uiteenvalt.
Nederland ware beter af geweest zonder Dieudonné’s en
Abou JahJah’s. Diversiteit kent grenzen. Maar dat is een constatering achteraf.
n.b.: Persoonlijk vind ik
het absurd dat Abou JahJah weer terug in België is en niet het land wordt
uitgegooid.
Fiat justitia pereat mundus (ook al vergaat de wereld, het recht moet zegevieren).
rkh, 27-01-2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten